Summer 2023
NL: Het is een tijdje stil geweest rondom Amy. In die tussentijd is er druk met Amy gerevalideerd. Tijdens deze periode zijn er een aantal zaken opgevallen en besproken met ons. Hierover willen wij jullie ook informeren.
Besef
Voor Amy is het besef van dag en tijd moeilijk. Als wij haar zeggen dat ze 32 jaar is geworden (1 juni was haar verjaardag), dan kijkt ze ons verbaasd en vol ongeloof aan. Praten lukt haar nog steeds niet, dat maakt het iets uitleggen aan elkaar er niet makkelijker op. Haar geheugen werkt kort, heel kort. Het is intensief en soms ook pijnlijk te beseffen dat wat Amy ziet, meemaakt en ervaart, dat dit maar van korte duur is.
Vanuit Amy gedacht is dat wellicht juist haar geluk, het niet bewust beseffen en weten wat haar is overkomen.
Zij luistert aandachtig als we haar vertellen wat er is gebeurd. Als we hier dan later op de dag weer op terugkomen, dan weet zij niet waar het over gaat. Amy lijkt zich niet te beseffen wat zij mist en niet meer kan. De verbazing die zij ons dan toont valt zwaar. Zij leeft zelf onbevangen in het heden. Amy heeft ook moeite om zich te beseffen waar zij is, waar zij heen moet of welke richting er gekozen moet worden. Amy heeft hierdoor altijd hulp nodig. Zelfstandig iets ondernemen lukt haar nog niet.
Vrolijk
Amy is door haar karakter wel iedere dag vrolijk, haar lach maakt dan een hoop goed. Echter ons verdriet, om de oude Amy te missen, die blijft. Het accepteren hiervan is vrijwel onmogelijk en wennen doet het nooit. Op sommige momenten zien we echt wel wat van de oude Amy terug, dus houden wij hoop. Het verloop van hersenletsel is niet te voorspellen. Wel is door ervaring aan te geven wat de verwachtingen zijn.
Amy is door haar karakter wel iedere dag vrolijk, haar lach maakt dan een hoop goed. Echter ons verdriet, om de oude Amy te missen, die blijft. Het accepteren hiervan is vrijwel onmogelijk en wennen doet het nooit.
Toekomst
Naar de toekomst toe wordt iedere dag in het Daan Theeuwes Centrum nog hard gewerkt. Fysiek heeft Amy hele grote stappen gemaakt. Dit is goed om te zien. Het is tevens een valkuil.
Amy gaat fysiek erg goed, maar de vooruitzichten vanuit haar mentale situatie zijn vooralsnog niet zoals wij die zo graag willen horen en zien. Hoewel Amy hierin ook nog steeds progressie laat zien, lijkt het vooralsnog niet voldoende om zelfstandig te kunnen wonen. Het is erg onzeker in hoeverre zij hier nog progressie in kan maken, en wat haar mogelijkheden nog gaan zijn. Zal het voldoende worden? Wij houden echter hoop en geven nooit op. Amy heeft ons immer vaker versteld doen staan.
Vooruitzichten revalidatie
Zoals het er nu voorstaat kan het Daan Theeuwes Centrum niet veel grote stappen meer zetten met Amy. Door haar forse cognitieve beperkingen en haar afasie (taalstoornis) is de revalidatie hier niet langer passend. Dit betekent niet dat Amy is uitbehandeld, of dat haar revalidatie stopt. Het betekent wel dat er nu gekeken en gezocht wordt naar een andere plek waar Amy nu het beste terecht kan om een vervolg te krijgen op haar revalidatie. Amy heeft 24 uur per dag zorg en hulp nodig. Door rust, routine en veiligheid hopen wij dat Amy meer zelfstandigheid kan opbouwen en ook hopen wij zo dat het Amy lukt om uiteindelijk weer te kunnen praten.
Er wordt gezocht naar een warme en veilige plek waarbij zij naast een gerichte revalidatie ook een leuke en goede dagbesteding heeft.
Voor haar geliefde en naasten is ook dit een zware en lastige periode. Het is ontzettend moeilijk om in te schatten waar Amy het beste terecht kan. Een thuis anders als haar eigen huis, dit wordt nog een lastige opgave en het is heel moeilijk om iets te vinden wat op onze wensen voor Amy aansluit. Het zijn vooruitzichten die wij graag heel anders hadden gezien. Toch geven wij de hoop niet op, zolang er progressie is dan kan Amy ons nog steeds doen verbazen.
#smiletoenjoy
EN: It’s been quiet around Amy for a while. But in the meantime, Amy has been busy revalidating. During this period, a number of things were noticed and discussed with us. We also want to inform you about this.
Realization
For Amy, the sense of day and time is difficult. When we tell her that she has turned 32 years old (June 1 was her birthday), she looks at us surprised and in disbelief. She still can’t talk, which doesn’t make it easy to explain something to each other. Her memory is short, very short. It is intensive and sometimes painful to realize that what Amy sees, experiences and experiences, is only short-lived.
From Amy’s point of view, that may be her luck, not consciously realizing and knowing what happened to her.
She listens carefully when we tell her what happened. Then when we come back to this later in the day, she doesn’t know what it’s about. Amy doesn’t seem to realize what she’s missing and can’t do anymore. The amazement she then shows us is tough for us. She herself lives uninhibitedly in the present. Amy also struggles to realize where she is, where to go or which direction to choose. Amy needs help 24-7 because of this. She is not yet able to do anything independently.
Cheerful
Amy is happy every day because of her character, her smile makes up for a lot. However, our sorrow, to miss the old Amy, remains. Accepting this is almost impossible and you never get used to it. At times we really do see some of the old Amy again, so we hold out hope. The course of brain injury cannot be predicted. However, experience can indicate what the expectations are.
Amy is happy every day because of her character, her smile makes up for a lot. However, our sorrow, to miss the old Amy, remains.
Future
In the future, every day in the Daan Theeuwes Center will continue to be hard work. Physically, Amy has made great strides. This is good to see. It is also a pitfall.
Amy is doing very well physically, but the prospects from her mental situation are not yet the way we want to hear and see them. Although Amy is still showing progress in this, it does not seem to be enough for the time being to be able to live independently. It is very uncertain to what extent she can still make progress in this, and what her options will still be. Will it be enough? However, we keep hope and never give up. Amy has always amazed us more than once.
Rehabilitation prospects
As it stands now, the Daan Theeuwes Center can no longer take many major steps with Amy. Due to her severe cognitive limitations and her aphasia (speaking disorder), rehabilitation is no longer appropriate at this place. This does not mean that Amy has finished treatment, or that her rehabilitation has stopped. It does mean that we are now looking and looking for another place where Amy can best go to get a follow-up to her rehabilitation. Amy needs care and assistance 24 hours a day. Through rest, routine and safety, we hope that Amy can build up more independence and we also hope that Amy will eventually be able to talk again.
She is looking for a warm and safe place where, in addition to a targeted rehabilitation, she also has a fun and good daytime activity.
This is also a difficult and difficult period for her loved one and loved ones. It is extremely difficult to estimate where Amy can best go. A home different from her own, this is going to be a tough task and it’s very difficult to find something that fits our needs for Amy. These are prospects that we would have liked to see very differently. Yet we do not give up hope, as long as there is progress, Amy can still surprise us.
#smiletoenjoy